ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ
1991 - 2004
ΟΤΑΝ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΤΟΙΧΟ
Όταν πέφτει σε τοίχο
ο χρόνος μοιάζει με ήχο,
μοναξιά.
Και η ζωή μου ρολόι
δίχως δείκτες κυλάει,
αργά.
Να βγει ήλιος, χαρά μου,
και να μείνει μακριά μου,
η παγωνιά.
Η ψυχή μου ν' ανοίξει
να μην ξαναντυθεί στα μαβιά
να βρει σώμα η καρδιά μου
για να ξαναχτυπήσει ξανά.
ΟΝΕΙΡΟ ΜΕΣΑ Σ' ΟΝΕΙΡΟ
Το υστερνό μου φίλημα στο μέτωπο σου
πάρε
και άφησε με, αγάπη μου, δυο λόγια να σου πω
αλήθεια λές σαν όνειρο πως διάβηκε η ζωή μου
χωρίς κανένα ατέλειωτο και ξέμακρο σκοπό.
Μα αν η ελπίδα πέταξε σε μέρα ή σε
νύχτα
εκεί με σκέπασε βουνό της δυστυχιάς μεγάλο
σου φαίνεται πως έχασα το πιο λίγο καλή μου
αφου η ζωή είναι όνειρο κρυμμένο μέσα σ' άλλο.
Στέκομαι σ' άγρια ακρογυαλιά που δέρνει
το κύμα
κι άμμους χρυσούς στα χέρια μου σφιχτά σφιχτά κρατάω
τι λίγοι και πως χάνονται απ' τα κλειστά μου χέρια
ενώ εγώ σε δάκρυα ολόπικρα ξεσπάω.
Θεέ μου, είναι αδύνατο να σώσω μόνο
έναν
απ' το κύμα που κυλά με θόρυβο μεγάλο;
Είναι όλα όσα βλέπουμε σ' αυτόν εδώ τον κόσμο
ένα όνειρο ατέλειωτο κρυμμένο μέσα σ' άλλο;
A DREAM WITHIN A DREAM
Take this kiss upon the brow!
And, in parting from you now,
Thus much let me avow-- You are not wrong, who deem That my days have been
a dream; Yet if hope has flown away In a night, or in a day, In a vision,
or in none, Is it therefore the less gone ? All that we see or seem Is but
a dream within a dream. I stand amid the roar Of a surf-tormented shore,
And I hold within my hand Grains of the golden sand-- How few! yet how they
creep Through my fingers to the deep, While I weep--while I weep! O God!
can I not grasp Them with a tighter clasp? O God! can I not save One from
the pitiless wave? Is all that we see or seem But a dream within a dream?
ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
ΓΙΑ ΣΕΝΑ
Το τραγούδι: "Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα",
μπορεί να μην είναι ακυκλοφόρητο όμως οι αρχικοί του στίχοι ήταν οι παρακάτω...
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για ένα μικρό ξωτικό
μιλάει για ένα τρένο με χαλασμένα φρένα
σ' ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει γι' αυτούς που μένουν πάντα παιδιά
για ανθρώπους που τα 'χουνε χαμένα
και μετράνε ρυτίδες σε λευκά κελιά.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για φίλους μου παιδικούς
που απόμειναν στάχτη δίπλα στις ράγες
σαν μνήμες χαμένες από άγριους καιρούς.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
μιλάει για θυσίες και σταυρούς
κατάλαβες πράγματα που σου 'ναι ξένα
αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
είναι γι' αυτούς που ξέμειναν στην άμμο
σε ατέλειωτους κύκλους γύρω από ανύπαρκτα κέντρα
περιμένοντας μάταια τη λέξη
που οδηγεί πέρα από τις πύλες.
Έφυγες ακολουθώντας τα μονοπάτια
που νόμιζες γνώριμα
τρομαγμένη από την απεραντοσύνη
της άμμου.
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για σένα
Αυτό το τραγούδι δεν είναι για κανένα
Αυτό το τραγούδι είναι μονάχα για μένα.
ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟΣ
Αναστεναγμός, άλλος ένας στεναγμός.
Είναι μέρες που ούτε ο ήλιος δύει,
καλύπτει τον αγέρα
είναι νύχτες που οι γιοί δολοφονούνε τον Πατέρα
είναι μέρες που τα νεύρα σου δεν πάνε παραπέρα
είναι νύχτες που οι κόρες κομματιάζουν την Μητέρα.
Αναστεναγμός, άλλος ένας στεναγμός.
Είναι μέρες που οι φίλοι σου θα σπάσουν
λίγο - λίγο
είναι νύχτες που της κόλασης την πόρτα δεν σου ανοίγω
είναι μέρες που τα χείλια της, θυμάσαι να σαπίζουν
είναι νύχτες που οι τάφοι μας, τα όνειρα τσακίζουν.
Αναστεναγμός, άλλος ένας στεναγμός.
Είναι μέρες που δουλεύεις σα σκυλί
μέσα στην Φάτνη σου
είναι νύχτες που κοιτάς μες στο καθρέφτη για να υπάρχεις
είναι μέρες που τα μάτια σου υπόκρυφα θρηνούνε
είναι νύχτες που και οι άλλοι, όλοι μέσα μου φοβούνται.
VIRGINIA KLEIM
¶σε με να σε δω να πεθαίνεις
άσε με να σε δω να πονάς
άσε με να σε δω καθώς φεύγεις στον γκρεμό
άσε με να γελώ, με μια απλή σκέψη να σημαδευτώ.
¶σε με μέσα σου, νιώθω ανάλγηση μες
στο αίμα σου
άσε με να στοιχειώσω το βλέμμα σου
άσε με να χωθώ σαν βελόνα στο δέρμα σου
άσε με στα νεκρά, παγωμένα χείλη σου.
¶σε με να σε δω σαν θα φεύγεις
άσε με να σε δω να βογγάς.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Προσεύχομαι για σένα να μην γεράσεις
πρώτος
ήταν αναπόφευκτο πίσω να γυρίσεις
προσεύχομαι για μένα χρόνια πολλά μην ζήσω
μην και προλάβουνε τα μάτια μου να δουν.
Να δεις που θα ‘ρθουνε πιο ύποπτοι
καιροί
το μυαλό θα δραπετεύσει απ’ το κουφάρι
να δεις που θα ‘ναι αλήθεια όλοι οι χρησμοί
και θα μας χρειαστεί μονάχα ένα φτυάρι.